Yalnız/lık

Nurcan BİNGÖL

Bilmezler alnımdaki çizgilerin izlerini

Ellerimdeki nasırların sızılarını

Duvarların üzerindeki sineklerin ayak izlerini

Badana boyasındaki renklerin uyumsuzluğunu

Çün ki,

Kimse bakmadı benim gibi,

Yalnızlık köşesinden,

Sormadılar kimsin sen diye

Dokunmadılar hiçbir nesneye benim gibi

Gözlerimdeki ışıkları hissetmediler

Ayırmadılar güneşin ve ayın renklerini

Çün ki,

Yalnızlık yastığında uyumadılar,

Siyah beyaz düşleri

Bilmez onlar benim gibi,

Hiç konuştunuz mu? Kendi gölgenizle

Gülmek istediniz mi?

Avuç dolusu kahkalarınıza arkadaş aradınız mı?

Özlediniz mi Bayramlaşmayı benim kadar,

Renkli bayram şekerlerini tattınızmı yalnızlık arkadaşınızla

Siz bilmezsiniz?

Çün ki,

Ben bilirim yalnızlık arkadaşının şeker sevmediğini

Zinhar dilim susmuş, bildiklerini unutur aklım

Dolu dizgin koşmak ister mecalsiz ayaklarım

Kelebek misali konmak ister gönlüm her güle

Çün ki,

Kaynaşmak ister yalnız kalan yanımla

/

Nafile,Bedenim taşımaz genç kalan ruhumu

Yazmaz kalem artık oda benim gibi tükendi

n.altın BİNGÖL 23.02.2013 Karamürsel -Ereğli