Nakkaş

Nurcan BİNGÖL

Yağız delikanlı düne gelir hoyratça

Bakışlarında hüzün entarisi giyinir çıplak darmadağınık

Sorgusuz başına buyruk adımları

Koşar bazen sere serpe

Ertesinden yarına

Şehrime doğan her gün bir ötekisine selam verir gizliden

Boşanır duygu çemberinde dili zehir zemberek

Kapanır demir kapıların ardına

İşte yine kopan fırtınaların koynunda uykuda

Sararmış kirpikleri tenine yapışık aklına ziyan

Masalların Anka kuşu olur duygusallığı

Aza kanaatiyle dolu dizgin mızrak atışında

Şuurunu damıtır bitişiğin merdivenlerinde

Bir anı felsefesinde kimliğini sorgular

Kelimelerin esir düşmüş öznelerinde

Kimi dargın körelmiş duygularında

Kimi hüznün koynunda uykuda

Ey nakkaş,

Dik bedenimde kaybettiğim sevdayı geriye

Dağıt arala kirlerin yamalarını ilmek ilmek

Sabrı göresim geldi diken üstündeki halini

Artık yarınlarımı ekle bir ucundan ömrüme

kuzeyin batısında doğdum bir ertesi güne