Ahİ Naci İşsever: Dilinden Bal Damlayan Adam

İzzettin KÖMÜRCÜ

MİSAFİR KALEM FAHRİ TUNA YAZDI:

AHİ NACİ İŞSEVER ::"DİLİNDEN BAL DAMLAYAN ADAM

Dilinden bal damlayan’ bir ehli kalem Ahî Naci İşsever.                                                                                                 Sadece kaleminden mi bal damlıyor onun? Hayır: Bir o kadar kelâmından da.

Bir toplulukta söz almaya görsün; sözün tatlısını tuzlusunu o kadar naif, o kadar latif, o kadar leziz bir hâlde sunar ki, dimağınız bayram eder adeta.

Beş altı yaz öncesindeydi. Yaz tatillerinden birinde Taraklı Parkında rastlamıştım; düşünceli, dalgın, üzüntülü; pek de görmeye alışkın olmadığım bir yüz ifadesiyle. ‘Hayrola ağbi?’ dediğimde, dili çözüldü gene: ‘İyi bir avukat arıyorum ağbeysinin!’, ‘Avukatı ne yapacaksın Naci Ağbi?’; ‘Kendi kendimi mahkemeye verecem!’ 

Aldı beni derin bir düşünce, ‘Ne suç işledin ki ağbi’ dememe gerek kalmadı, kaldığı yerden devam etti anlatmaya: ‘Rahmetli bobam mezardan galksa, bi temiz döver beni. Sen git gavur ellerinde kırk sene para birikti. Sonra da yazın ancak on beş gün kullanabileceğin Kuşadası’nda bir eve yatır. Ağbeysinin, akılsızlık nobeli verilse yeridir bağa. İşte bunun için iyi bir avukat bulsam, kendi kendimi mahkemeye verecem!’

Türkçe bir insana bu kadar mı yakışır? Nüanslara bir insan bu kadar mı nüfuz edebilir. Zarafet ve nezaket, gelenek ve zekâyla harman olup bu kadar mı lezzetlenir. Onun dili ağustos sıcağında içilen nefis bir kızılcık şerbeti hükmündedir; öylesine yürek serinletici, öylesine gönül okşayıcı, öylesine mutluluk verici.

Onun doğup beslendiği topraklar, Türklüğün bin yıllık Anadolu serüveninin rengini, kokusunu, meyvesini temsil eden topraklardır; o renk ve kokuda ‘iki dünya’; yani ötesi ve berisi birlikte yaşanır, birlikte yaşatılır; birlikte ‘denge’lenir; Âhi Naci İşsever tam da budur işte! Bir ayağıyla çağlar ilerisine kulaç atan bir modernist,  diğer ayağıyla Yunus’tan Nasreddin Hoca’ya, Şeyh Edebalı’dan Hacı Bektaş’a… hatta Köroğlu’yla yoldaşlık eden bir derviş; ahîliği de ‘bundan’dır, ‘buna’dır, bunca’dır.

Gözlerinin ‘Vel-fecri’ okuması nedeniyle yakın dostu - çocukluk arkadaşı  ‘Çömez Mehmet’e (ilahiyat profesörü) sık sık telefon açıp, bir gün ‘kutuplarda namazı’, bir başka gün ‘hattaki otomobillerin zekâtını’ sorar; aldığı cevap da manidardır: ‘Oruç dutmazsın, namaz gılmazsın Naci, sağa ne kutuplardaki namazdan!..’  

Âhi Naci İşsever iliklerine kadar bu toprakların, bu duyarlıkların, bu medeniyetin evlâdıdır; çocuğu, sesi, sözü.

Deneme de yazmıştır, roman da. Anlatımları, aynı hayatı gibi romandır, mizah olduğu kadar: ‘Almancı Dediğin’, ‘Taraklı’, ‘Taraklı’da Yalaza Kültürü.’ Yaşı yetmişe dayandığı şu günlerde, Neşet Ertaş deyişiyle ‘datlı dilinden şiirler’ süzülüp gelmiş, ‘Seyyah Çarığı’ adıyla kitaplaşmıştır.    

Ayağınıza ‘Seyyah Çarığı’nı giydirip dağ bayır yayla, gezmeye çıkartacak sizi İşsever, yer yer de düne, önceki güne, tarihe götürecek. Gurbeti, hasreti, hicranı hissedeceksiniz ta yüreğinizde bazen, bazen de ‘öte dünya’nın kapısında kendi musallanızda yatacaksınız.

‘Seyyah Çarığı’, çocukluğu Taraklı bozkırında, ömrü ‘Almanya ihtişamı’nda –onun tabiriyle- ‘bıdıklanmış’ bir kalemin dilinden dökülmüş mısralar bütünü. 

Ahî Naci İşsever’den, nice ‘datlı dilli güler yüzlü’ kitaplar bekliyoruz.

O şu andan Hafız Hasan Çolak ile birlikte yeryüzünde yaşayan en büyük iki ‘yalaza ustası’dan birisidir.

Yalaza ile tedavi olan ve yalaza ile tedavi eden.

Ömrün zait, kitapların bol olsun Naci Ağbi.