Duyguların harmanıdır şiir
Nurcan BİNGÖL
Önceleri
ılık bir rüzğar esti üşüdü aklım oracıkta
Daha
dündü yarınların karmaşalarını
Elimdeki
bavula sıkıştırdım
Kimselerin
kör olduğu vakitlerde
Sarmaşıkların
dolandığı çam ağacı gibi
Düğümdü
hayatım çıkmazlarda
Ben
sustum acılarımdan
Sen
karıştın çayıma öğle vakti
Hep
karışıyorsun ömürlük, hep
Aklım
sende çünkü sen bakıyorum bana
İsterdim
hep nefesin olayım
Her
solukta sende kaybolayım
Ancak
susuz kalmış benliğimin kafası kel
Saçlarından
astım ertesi güne mecalsiz şimdi
Biliyor musun?
Kıyılarımın
duvarlarını karaladım gecenin alacasında
Badanasını
yırttım tenimden renk renk
Kırkladım
duyguları bir nidanın tentesinde
İşte
yine vakit tamam dedi şiir
Soysuz
ayak uçlarımda adımladım aklımın kaldırımlarını
Düşen
düştü geçmişimin delik sepetinden
Gömdüm
bastığım toprağıma
İzlerini
sildim oracıkta
Kırmızıydı
duyguları
Yıkadım
kirlerinden gün kurusunda eridi
bakışlarım
Şiir
sağdım loş karanlıkların dik yamaçlarında
Şehrin
ışıkları söndü aydınlığın boğan
sıcaklığında
Zemheri
fırtınalar döktü gök mavi tonlarda
Yırt
çıkar aklımı nefesinden,ellerimizde doğdu aşk
