Hayatı Zorlamalıyım...

Bazen gerçektende tesadüflere inanmak gerekiyor. Ne yaparsak yapalım alnımıza yazılmış olan başımıza geliyor. Hani kader diyorlar ya; gerçektende kaderimizi yaşıyoruz

Hep aklımızın bir taraflarında bulunan soru işaretleri ummadık zamanlarda acaba dönüşüyor.

Ve bunlar yığın oluşturmaya başladığı zaman bir şeylerin olacağının hissi ve bir şeyleri başarmanın cesareti geliyor. Yapsam mı yapmasam mı? Böyle böyle bir şey oluyor.

“Hayatı zorlamalıyım. Bir şeyler başarmalıyım. Kaderimi kendim yazmalıyım” diyorum olmuyor. Bir umutsuzluk kaplıyor içimi. Birkaç gün melankolik oluyorum. Sonra başka bir şeyler oluyor. “Ben hedefimi gerçekleştireceğim. Başka şansım yok. Olmazsa istemediğim şeyleri yaşayacağım. “diyorum ve kendime yeniden bir güç topluyorum. Bunlar belli bir süre periyodik olarak tekrarlıyor. Ve daha sonra her şey yavaş yavaş oturuyor.

Yıllar sonra dönüp baktığımda ben ne için uğraşıyorum? Ben kaderimi yaşamak için uğraşmışım bu kadar. Küçük tesadüfler olmasa ben o kadar çabalamayacaktım.

Ne yaparsak yapalım herkes kendi kaderini yaşıyor.

Ne değiştirebiliyoruz, nede erteleyebiliyoruz.