Bir Amacım Vardı..

Değerli arkadaşlar,

Çocukluk dönemimden yani 4-5 yaşlarımdan bahsetmek istiyorum. Pembe tonlu çocukluğum vardı, her çocuk gibi. Ne eğlenceli günlerdi o günler. Ekmek elden su gölden, annelerimiz ve babalarımızın üzerimizde tir tir titrediği zamanlar. Bizlerde ise fırsat kollama işleri. Okula giden Abilerimize özenti, Kalemi ilk elime aldığım an, deftere bir kaç çizik. Ne kadar hoştu. Bir an önce büyümek ve okula gitme merakı, evet hoştu o günler. Ama çabuk geçiverdi. Ve okullu oluverdik. Öğretmenimle ilk tanıştığım an, Sıraya oturmuştum ama yerimde duramıyordum. İlköğretim 1. 2. ve 3. sınıflarında okurken, hayatımın en eğlenceli dönemleriydi diyebilirim. 4. sınıftan itibaren ise derslerim ağırlaşmaya başladı. Ve gelecekte ne olacaksın sorularının sık sık muhatabı olamaya başladım. Bazen öğretmen dedim, bazen de doktor. İkisinin de pek ne olduğunu açıkçası bilmiyordum. Sadece okula gittiğimde öğretmen, hastalandığımda ise doktor gördüğüm için olsa gerek. Bir şeyler söylüyordum işte. Büyüklerimde aferin diyorlardı. Bende gururlanıyordum. Demek ki, iyi şeyler istiyordum ki, takdir görüyordum. Ailelerimizin yaptığı telkinler ilköğretimin sonuna kadar devam etti. Ve bitti. Lise çağımız başladı ardından. Her şeyi başka bir çeşit görmeye başladığımız dönem. Çünkü dünyaya bakışımızın biraz daha değişik olduğu bir dönem di bu dönem. Lise 1. sınıfı okuyorduk. Alan seçimi olacak diyorlardı sene sonunda. Sayısal mı? Sözel mi? Evet, bunlar her halde göreceğimiz lisedeki dersler olmalıydı. Yıl bitti 2. sınıfa geçtik. Öğretmenlerimiz hakkımızda ki görüşlerini sergilediler, öğretmen olan babam da bu görüşleri bizimle beraber dinledi. Babam her şeyi bize bırakmıştı. Gelecek sizin diyordu. Seçin mesleğinizi. Okulumda anlaşılamadığım gibi, baba da hiç anlamamıştı. Öğretmenler sadece derslere girer ve sınav yaparlardı. Ortada meslek yoktu. Görmemiştik hiçbir meslek. Ancak hangi dersleri okursak, hangi mesleğe doğru yol alırız. O konuda açıklamalar geliyordu. Sayısalı seçtik. Arzu ettiğimiz mesleğe ulaşabilmenin yolu burdan geçiyordu kanımca. Başladık 2. sınıfa sayısal derslere ve mecburi görmemiz gereken diğer seçmeli dersler. İster sev, ister sevme. Çalışmak mecburiyetindeydik. Çalıştıkta. Ardından ezberlediğimiz derslerden sınavlar. Yine bu derslerde ezbere dayanıyordu. 2.ve 3. sınıflarda da bu bilgi yarışına devam edildi. Derken üniversite sınavlarına gelindi. 2 yıl yaptığımız dershanesiz bir çalışmamız bizi her hangi bir mesleği kazandıracak okula taşımaya yetmedi. Liseden mezun olduk. Sınava girdik ve açıkta kaldık. Benim gibi açıkta kalan 100 binler tabiî ki. Bir başka bahara kalmıştı umutlar. Dershaneler geldi gündeme. Dershanesiz olmaz diyordu işi bilenler. Doğru, dershanesiz olmaz tabi. 2 milyon öğrenci sınava girecek, 1,5 milyon açıkta kalacaktı. O zaman kim çok soru cevaplarsa onlar girecek demek ki, Bizlerde az şey bilmiyorduk. Ancak daha fazla bilenler vardı. Eeee, peki 2 milyon öğrencinin, hepsi soruların tamamını cevaplasalar o zaman kura mı çekilecekler. Alınacak öğrenci sayısı 200 bin, böyle bir durumda acaba ne düşünürler. Tabi ki, büyüklerimiz bilir. Neyse onlar düşüne dursunlar, ben gelecek sınavlardan bahsedeyim. Bu yıl yine kuru ezbere dayanan yetenekten uzak sınavlarla kendimizi ispatlamaya çalışacağız. Hani yanlış anlaşılmasında acaba o soruları hazırlayanlar bizlerle sınava girseler kaç puan alırlar dersiniz? merak etmiyor değilim. Merak bu ya, birde şunu merak ediyorum. Okumuş büyüklerimden şunu öğrenmek istiyorum. Bulundukları yerlere gelinceye dek, acaba ne kadar soru ezberlediler. Şu an acaba öğrendiklerinin kaçta kaçı akllarında kalmış. Doğrusu çok merak ediyorum. Bu çark hep böylemi dönecek diye de merak etmiyor değilim. Ama bu işin yanlış olduğunu ifade edenler bana göre gidişatın yanlış olduğunu görebilenlerdir.

Neyse bizler işe yarasın, ya da yaramasın. Bu kuru, ezbere dayalı bilgileri gelecekte unutsak ta ezberlemek durumundayız. Çünkü hedefe(!) ulaşmak için ezber önemli. Üniversiteler ezbercileri bekliyor. Bizler de ezberlemeye devam ediyoruz.

Hepinize başarılar diliyorum. Ancak bu ezber işini gelecekte bizler bitirmek kaydıyla…