İşte Hayatımız
Kabir sualiyle doğduk doğarken,
Kefenimiz çoktan biçilmiş bizim,
Dünya da ukba da gitti elimden,
Dünyaya niçin geldik, bilmem ki niçin.
Uyu, uyu yatla, hayata baktım,
Koş Ali dediler, hedef atlattım,
Ne yol bitiyor, ne de koşmak bizlerden,
Her istasyon diyordu, durmadan geçin.
Ne uyuyan uyandı, nede hep koşan,
Bir yiğitti hepsi, yüreği coşan,
Kurtarıcıları kurtarmaktı, bize hep düşen,
Sunamadılar bizlere, iyi bir geçim.
Ruhsuz bir güruhun peşinden koştum,
Bilmiyordum bir şey, zaten bomboştum,
İyiydim hoştum, içten konuştum,
Kime hizmet ettim, bilmem ki niçin.
Çağdaş yobazlar, dinden aymazlar,
Sanki ortak olmuş, aynı ağızlar,
Hep insana mı bu, bütün buğuzlar,
Dinmiyor bir türlü gözyaşım, niçin
Kardeşsiniz deyip, lafı edildi,
Çağdaşsınız deyip, moral verildi,
İpler bu ülkemde her gün gerildi,
Birbirimizi yedik, biz kimler için.
Mehmet Ali artık, gerçeği gördü,
Yalanlar yanlışlar, beni çok yordu,
Güzellikler yasak, kötülük hürdü,
Farkında olsam da, hüzünlü içim.
M. Ali Çınar