Masayı Dağıtmak
Mustafa Özbilge
Bir masa kuruldu yine
Lanete çevrilen dünyanın etrafında,
Ayakları kıtalara saplanan demirden bir masa.
Su terazisinde kara bir balık,
Ölçüyor pürüzsüz yüzeyin dengesini,
Yokluyor, hilesi hud’ası yok zemini,
İyice karılmış kartlar,
Eşitçe dağıtılıyor paydaşlar arasında.
Eksiğe mahal yok, oyun açık, bahis ortada.
Kimlerin boynuna geçirilecek kement,
Kimleri iki ayaklı bir köpek gibi avlayacak
Şeytanın namına atılan oklar?
Hepsi işaretli panoda,
Renkler, sayılar, pullar…
Çek-bırak, talihin orada,
Hemen yanı başına düşer sâhipkıran,
Aydınlatır şark köşesini evlerin,
Avlularda taşa vurur boğuk sesler,
Kuyuya düşer, bir kehanetin belirmesi gibi yaşlılar,
Gençlerde bir kâbus gibi iflas!
Masadaki herkes kazandı,
Mekânın sahibi kazandı,
Kartları kesen, kazandı
Tek, çift, üç, dört, pas…
Kaybedenler masayı arıyor.
Bütün canlar, her kıtada rest!
