DOĞALGAZ KÖYLERE KADAR GELDİ

Dr. Dursun Bostancı

Geçenlerde Teşvikiye köyü muhtarı Zühtü telefonla aradı. Ağzımız köy diye alışmış ama, Teşvikiye Köyü artık köy statüsünden çıktı. Pamukova’nın mahallesi oldu.

Teşvikiye'de yıllar önce yaptırdığımız bir köy evimiz var. Bahçe özlemini giderir, ağaçla, çiçekle böcekle uğraşırız.

Hatırlarım da;

İlk zamanlarda köyümüzde telefon bile yoktu. O zamanlar cep telefonu denen şey de henüz icat edilmemişti.

Muhtar Zühtü: Son zamanlarda köy evine sıkça gidemediğimizden, “Mahalleye doğal gaz geldi, abone olur musun" diye aramış.

Gittik bazı evraklar doldurduk.

**

Köy evini yapalı üzerinden öyle çok uzun zaman da geçmedi. Âmâ o zamanlarda, çeşme suları bir gider bir gelirdi. Pamukova yolu o vakitlerde tek yoldu. Yani gidiş ve geliş aynı yol üzerindendi. Yolda yüklü bir kamyonun arkasına düştün mü? Yandın ki yandın. Virajlı yollarda kamyonu sollayıp geçebilmek marifet isterdi. Bir buçuk saate yakın sürerdi Pamukova'ya varmak.

**

Köydeki komşularla muhabbetlerimizde onlar dahasını anlatırlardı. Bizim Teşvikiye'ye yerleşmemizden önceki dönemlerde köylüler, yetiştirdiklerini satmak, ev ihtiyaçlarını karşılamak için gece saat 12 de hayvanlara üzüm, ayva ne yetiştirdilerse yükleyip yükledikleri kağnı arabası veya atlarla yayan yapıldak, sabah 06 da Adapazarı'na pazara gelirlermiş. Akşama kadar satabildikleri mallarını satarlar. Mallarını satıp para kazanabildilerse de ev ihtiyaçlarını karşılar. Akşam saat 6 da geri dönmek için yola çıkıp gece 12 de Teşvikiye'ye gelirlermiş. Yani Adapazarı'nda bir saatlik bile işin olsa bir tam günü gözden çıkarman gerekiyormuş.

Bunları anlatanlar henüz hayattalar.

**

O zamanlar bunları yaşayan köylülere, Buraya elektrik gelecek, su gelecek, evlerde ve ceplerde telefonlar olacak.

Yollar gidiş ayrı geliş ayrı,

Araba ile Adapazarı'na gitmek en fazla 20 dakika sürecek.

Hatta artık evlerde odun kömür yakılmayacak. Doğalgaz olacak desen

Alacağın cevap kesinlikle

"Bizimle maytap geçme" olurdu.

***

Bazen eskiyi hatırlayınca Ülkemizde, şehrimizde, köyümüzde nerelere geldiğimizi imkansızlıklardan, yokluklardan nasıl da silkelenip çıktığımızı daha iyi görebiliyor insan.

Ama bunları görmeyip şu anda elimizde bulunan imkanlar sanki eskiden beri varmışçasına neredeyse bir çiviyi veya toplu iğneyi bile yapamadığımız zamanları unutup, her şeye kökten muhalif olanlar var ya...

Onları anlamakta zorlanıyorum.

**

Eksik var, yapılamayanlar var, hatta bazı hatalar bile olabilir, Ama yola çıktığımız vakitleri unutup,

geldiğimiz günleri görmezden gelenler varsa

Onlara tek söz söyleyebilirim…

İnsaf.