Hasan'a Mektup 3

  Bir toplumun içinden çıkan şairler ve yazarlar kendileri adına konuşmazlar. içinden çıktıkları milletin, toplumun ve inançlarının temsilciliğini yaparlar. Belki başka türlü de olur. Ama ben böyle bilir böyle kabul ederim.

Dünya nimetlerinden fertlerin adil bir biçimde faydalanmasını isterim. Bu demek değil ki çalışanla, yatan aynı muameleyi görsün. Elbette insan hak ettiğini almalı. Hak etmediğini alanlarla, hak ettiğini alamayanların dramı yazarı, düşünürü isyana sevketmiyorsa, o cemiyetin temeli çürümüş demektir.

Bir editör içim sıkılıyor, yok çok efkarlıyım babından bazı yazılar yazıyor. Ben de diyorum ki, bu içini sıkan duygu ve düşünceler bu toplumun içinde bulunduğu, ama kendini ifade etme imkanını bir türlü bulamayanların ki ile örtüşüyorsa mesele yok. Yok kendi duygularını dışa vurmanın bir tezahürü ise o zaman boş. Bir ülkede yazar çizer takımı o ülkenin projöktörüdür. Onlar toplumun önünü aydınlatır. Tabi belli bir bilgi birikimi de gerekir. Zülfü yare dokunur düşüncesi asla düşünülemez. İçinde yaşadığın toplumun ihtiyaç ve problemleri hiç bir yanlış anlamaya mahal verilmeden ilgililerden talep edilir. Bu gelişmiş demokratik sitemle yönetilen ülkelerde hep böyledir.

Yedi yaşından yetmiş yaşına kadar durup dinlenmeden, rahat yüzü görmeden göçüp giden garibanlar, milletimiz için canlarını evlatlarını, olduğu zaman servetlerini seve seve vermişler.

Öte yandan vurgun profösörleri, üçkağıt doçentleri, rüşvet asistanları, hırsızlık uzmanları hep sütün kaymağını, sonra sütün kendisini yemişler. Ne dünya da hesap veren var, ne de ahiret hesabından korkan.

Dünya kısa, hesap yakın

............bırakın.

Evet Hasan bak yine üstad ne diyor.

Gene duman oldu köylünün hali,
Kart beygir ahıra sığmıyor HASAN
Çayırı çok yemiş kırdı yuları
Nalları toprağa değmiyor HASAN

  Arpa türküsünü eyledi ezber
Tehdit makamında döktürür gezer.
Truvanın tahta atına benzer
Zincirler boynunu eğmiyor HASAN

  Şaha kalkar çifte sallar habire
Yediden yetmişe boyandık kire
Mübarek bulutlar döndü demire
Hayırlı bir rahmet yağmıyor HASAN

  At aklı kabarır baktıkça yeme
Yanaşmıyor gavat eyere yeme
Umutlar tavana asıldı gene 
Beklene güneş doğmuyor HASAN

  Değişmedi hala çıbanın başı
Yitirdik öfkeden ekmeği aşı
Zamanında dökülmeyen göz yaşı
Zalimin zulmünü boğmuyor HASAN