Gel-Gene-Kon!

Faruk Serkan YILMAZ

Ergenekon davasıyla ilgili iddianame açıklandı nihayet! Ancak bu konuda henüz kimseden beklenmemeli nekahet! Davanın karara bağlanmasının ardından belki… Tartışmalar uzayacak belli ki…
Fakat benim için önemli olan sözkonusu iddianamede “Taraklı” adının geçmiyor olması! Öyle ki 15-20 dakika gibi küçücük zaman dilimlerinde, iki-üç hükümet kurup-yıkma hüneri, burada olduğu kadar yoktur başka bir beldede! Buna Şehit Mehmet Nuri Kocabıyık Parkı’ndaki kestane ağaçlarının gölgeleri şahittir! Dediğim gibi, Taraklı(lı) “15 dakkada” hükümet devirir!..

Yine serin bir yaz akşamında -sözkonusu o parkta- çaylarımız masada. Ve Taraklılılar tarifsiz bir tasada! Nitekim Ergenekon davasının bir ucunun da bize dukunabileceğine dair olasılık hesapları yapıyoruz geçtiğimiz haftada… Neyse iddianame açıklandı da, biz de kurtulduk bir hafta önceki bu içi boş kuruntularımızdan. Ama hâlâ da vazgeçemiyoruz darbeci huyumuzdan!

Tarihler bu kez dünü gösteriyor… Ve biz yine aynı parktayız; laflamaktayız… Masada bütün hararetiyle Ergenekon davası meze olurken çaylarımıza, konu dönüp dolaşıp takılıyor bana! Ben kurtulduğumu sanıyorum; ama “davacı”lar tekrar yapışıyor yakama.

Neymiş efendim;

Öyle basit basit konuları yazmak kolaymış, zor olan cesaret gerektiren sorunları yazmakmış!

Böyle burada atıp-tuttuğum gibi gazetede de yazmalıymışım!

Hem sonra ben nasıl gazeteciymişim!

Lakin ben korkağın biriymişim!..

Bütün bu suçlamalar karşısında ben de susmadım tabii ki. Onlara; böylesine derin bir konuda yazabilmek için -konu hakkında- konuyla doğru orantılı derin bilgilerimin olması gerektiğini, daha çok genç olduğumu(!), Onların da beni erken kaybetmek istemeyeceklerini, bu tavırlarıyla beni adeta ateşe attıklarını anlatmaya çalıştım! Anlatamadım…

Ve sonunda, Onlara verdiğim sözü tutmak adına bu yazımı yazmaya karar verdim. Bu aslında bir geçiştirme yazısı! Ya da -Ergenekon davasını- geçiştirdim sanısı… Lakin ben cesaret yoksunu bir insan olmadığım gibi, Kandıra’da da kaybetmek istemem gençliğimi! İşte bakın ben sözümde durdum ve Kandıra “F tipi” cezaevlerine düşmemek için “F(aruk) Tipi” bir şiir yazdım konu hakkında…

Neyse gitmeliyim; şimdi beni bekliyorlardır kestane ağacı altında, Kocabıyık Parkı’nda…

Gel-Gene-Kon!

Darbe var bugün gözlerinde;
Darbe var bana söylediğin her sözde!
Ayaklarına geçirmişsin postallarını;
-O korkutucu ritmi bozmadan-
Geliyorsun devirmeye umutlarımı.
Ve ben şaşırmışım ne yapacağımı…

Ne biçim süreç bu; nasıl bir devrim?
Kalp tahtıma bindin, geçti mi devrim?
Bak sürüldü benliğim benden yoksun bir bana;
Esaretim son bulmaz; boyun eğdim aşkına…
Gözlerim gözaltında; bakışların gardiyan!
Böyle bir tutsaklığa; kolay şeyse sen dayan…

Bölündü bütünlüğüm; paramparça her yanım!
Ciğer-kalp-beyin; bitmez (h)iç savaşlarım…
Kendi varımda bile gurbet olsa vatanım;
Emrinden çıkmam ki; sensin tek komutanım!
Olur ya düşersen; boş kalırsa kâlp tahtım;

Gel-Gene-Kon!.. Gel-Gene-Kon!..