Dut Yemiş Bülbül

Erdoğan ISIR

Pirincin taşı, yoğurdun kaymağı derken, yaşamımızda ki dengeleri altüst ettik. İpte yürüyen file döndük. Bereket cambazlıkta dengeyi sağlayabiliyoruz. Kazara gözlerimizi kırpsak, sırtımızı kaşısak, tepe taklak düşeceğiz. Altınızda emniyet filesini gerili zannetmeyin, onu da çoktan kaldırdılar. Anlayacağınız yedek benzinle gidiyor araba, durması pek yakındır. Pirinç, yoğurt derken iştahınız kabarsın diye yazmadım bunları. Gerçi helva yapmak için her şeyimiz mevcut ama aşçı bulamıyoruz. Kendine göre kendisini usta ilan edenler fazlasıyla var tabiî ki. Kimi diyor ben tatlıcıyım, damak zevkiniz benden sorulur. Diğeri ben çok güzel soğuk meze yaparım, ana yemekten önce mutlaka ben olmalıyım. Mutfağımızda ki, 2. aşçı ise çorbasız olmaz Türk mutfağı diyor. Lakin önümüze soğuk ve lapa olmuş kâseyi koyuyor. Aşçı başı zaten kendini kral zannediyor. Her gün farklı yemek çıkaracağım nutku düşmüyor çenesinden. Bizler ise sıkı sıkı sandalyelerimize sarılıyoruz, neme lazım aşçı kovar, garsonlar altımızdan çekerler oturağımızı, karnımız aç zaten doyuramıyoruz, bari meşhur sandalyelerimizden olmayalım. Yerde oturanlar ise içeri girebildiklerine şükrediyorlar, dışarıdaki kuyruğa bakıp yerlerinde sessizce oturmayı tercih ediyorlar. Güzel bir köşe kapanlar ise, buradan manzara çok güzel diye övünmekten açlıkları bile akıllarına gelmiyor, koltuklarına ise iki karpuz sığar, koskos böbürlenmekten lokanta sahibinin köşelerini alacağı akıllarına gelmiyor. Hele bir desinler manzara kötü diye, sabaha kadar bulaşık yıkar ya da tekme tokat dışarı atılırlar. Üzümün çöpü, armudun sapı diye diye işi ehline bırakmaktan kaçınan bizler değil miyiz? Sonra da bağı yeşertmek isteyenleri, doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar misali def eden bizler değimliyiz. Ve biz, bize eğilen insan arıyoruz, deveyi hamutu ile götürmüş bize ne, bize de bir parmak bal çalıyorsa eyvallah değil mi? Samanın içine bir çöp atsanız, hayvanlar bile yemez, hemen onu kenara bırakırlar, onlar bile çöp ile samanı ayırırken, bizler ne yapıyoruz. Geleceğimiz için, var oluşumuzun gayesi için, yastığı başımızı koyduğumuzda rahat uyumamız için, çöp ile samanı ayırma vakti daha gelmedi mi? Bu arada dikkat ettiniz mi bülbüller iki haftadır ötmez oldular, sebebi ise dutlar, dutlar kızardı, olgunlaştı, tatları kıvama geldi. Ve bülbüller dut yediler, sustular. Silkelemezseniz dutları, işte böyle olur. Bülbüller susar ötmez. Siz siz olun dutları silkelemeyi unutmayın, sonra dut yemiş bülbüle dönersiniz. Sonra ağıt çekmeye başlarız başka diyarlarda. Nerde benim kekik kokan dağlarım/ gurbet elde, hasret çeker ağlarım diye...

Saygılarımla, okurlarım, dostlarım kalın sağlıcakla...