İnsanlık Güneşi
Turgut Çakır
Yayın:
Güncelleme:
Erdem güneşiyle aydınlanan evreni bilirsin, bilirimSen soylu dilber
Barış güneşinde durup, aydınlığı düşünürsün
Ama kusuru hep bende bulursun
Yine de seni kırmam, incitmem soylu dilber
Erdemin güneşiyle aydınlanan evrene bir bak
Dünya nasıl aydınlanıyor?
Kendini bil dersem, yine kırılacaksın, bilirim
Amacım senin eşsiz güneşini karartmak değil,
Senin soylu güneşini evrene taşımak içindir
Senin çok sevdiğin dostların var ya
Görgüye dayalı olmayan düşüncelerini yansıttılar
Erdem güneşinde aydınlanan evren ak güvercinler uçurdu
Bilmem gördün mü o barışın güvercinlerini
Ne güzeldi değil mi?
Dünyanın en soylu dilberi desem yine kızar mısın bana
Kızma ne olur, amacım saygı, sevgi ve güven içindir
Bilmem insanın temiz ruhu ile yoldaş oldun mu?
Eğer oldun ise, şöyle bir bak denize
Bak ki, insan ruhu nasıl temizlenirmiş gör
Ruhu kirli olan insan yapar ancak yalan söylemeyi
Dünyanın en soylu dilberi, seni ben çok sevdim
Güzelliğin yüreğimde öyle bir ışık oldu ki, bir anlasan
O zaman özü sözü doğru, dürüst insanla yarışa girme
Eğer bu yarışa girersen erdem güneşi yakar seni
Seni çok seviyorum soylu dilber
Yeşil gözlerinde açan erguvan çiçeklerine hayranım
Hayranım leylaklara, orkidelere, menekşelere
Gel seninle çıkalım kordon boyuna, martı kuşlarına bakalım
Selam gönderelim örnek aile diyen dostlarımıza
Dipsiz kuyunun içinden çıkıp, alalım güneşi avuçlarımıza
Karanlıktan aydınlığa koşalım, uygarlığa açılan kapı bizim olsun
Bizim olsun da iyiye, güzele sevinelim, sevinelim
Ya kötü güneşe ne yapalım?
Onu da sen düşün soylu dilber
Ben erdemin güneşine uzandım, evrenin ipini tuttum
Evimi bey gibi yapmak için yıldızların saçlarına uzandım
Sen de gel yanıma soylu dilber
Gel kimden kaçıyorsun böyle, kaçma
Birlikte yükseğe, ışığa çıkalım ve kök salalım
Aydınlık güneşi ağartsın karanlığı
Sana çok haksızlık yapıldı, bilirim
Ama bil ki, senden aldı karanlık güneşi
Bana sundu gece kuşları
O gece kuşları ki dert kapısı oldu bize
Onlara şunu söyledim her gün, her gece
'Yeter ki gün eksilmesin penceremden'
Soylu dilber, kin tutma kimseye, hele bana
Kin tutarsan eğer, yüreğin ağır bir yük taşır
Gel, biraz olsun iyilik yapalım kendimize
Soylu insan ancak iyiye, güzele yönelir
Erdem güneşine tutunmuş insan da öyle
Şimdi anladın mı insanlık güneşini, anladın mı? #
