Bir Gönül Hikayesi
İzzettin KÖMÜRCÜ
Yayın:
Güncelleme:
85’li yıllarda, şimdiki Çark caddesinin olduğu yer Cumhuriyet mahallesinde SAKARYA Gazetesi Soğuk bir kış günü… Kızakla kayan çocukları fotoğraf çekiyor, zarif beyefendi.
Sürekli çekiyor ama. Ve poz vermemizi istiyor sürekli aynı zamanda.
Bu muhteşem görüntülü adam emekli olmuş bir öğretmen,merhum Sedat Yılmaz'dı...Geyve’li
Dedim ona “Ben nasıl gazeteci olurum ?”
İlerleyen günlerde gittik gazeteye "Sefalar Getirdiniz, Sefa Geldiniz Dostlar.." diye karşıladılar bizi.
Saklambaç oynamak misket oynamak top oynamak pek benim işim değildi.
"Bir Gönül Vardı Bende” fotoğraf çekme merakı. Yazma sanatı.
Ve gelmiş geçmiş en büyük gazetecilerden biri olan "Necdet Güngörsün" hayranıydım
“Namuslu insanlarda namussuzlar kadar cesur olmalıdır” diyordu ya .Mest oluyordum köşesine
İşte böyle başladı gazeteciliğim.
Hey gidi günler hey..
Sözüm ona imparatorlar!.. Sözüm ona krallar’ın döneminde başladık gazete muhabirliğine fahri olarak.
Hürriyet Gazetesi ardından Anadolu Ajansı ve TRT muhabirliği.
Kimsenin büzüktaşı olmadım.
Meşru olmayan zeminlerde habercilik yapmadım.
Sadece kendi egolarımı tatmin etmek uğruna da gazetecilik yapmadım. Hep TARAKLI için TARAKLI nın menfaatleri için koştum.
Hiç hata yapmadım.
Hadi diyelim ki bir hata yaptım
İnsanız hepimiz hata yapabiliriz. Belki yapmışımdır.
Sadece desinler diye... Sadece fiyaka yapmak adına... Sadece gücünüzü ispat etmek adına manasız haberler yapmadım
Saygın bir gazeteci olduğumu düşünüyorum.
Evet 23 yılımız geride kaldı meslekte.
Bu işin okulunu okumadım.Ama “Çekirdekten Yetişme” gazeteciyim
Saygılarımla.
#
