Büyük Buluşma

Erdoğan ISIR

Yıllar önce beraber olduğunuz, aynı kâseye kaşık çaldığınız, açız diye bağırdığınız, keş kelerle aynı hayallere daldığınız, soğuk yataklara girdiğinizde sıcacık evinizi özlediğiniz, lavabolarda pantolon yıkarken ağlayacağınız yerde birbirinize bakarak güldüğünüz. Kaç dostla yıllar sonra buluşulabilirdi. Bir, üç, beş, on. Yüzleri geçtik desek inanılmaz değil mi. Kimileri çok şanslıdır, bu şanslılardan biride bendim. Yirmi üç yıldır görmediğiniz, okul dâhil yirmi altı yıldır tanıdığınız. Adını unutmadığınız, hatıralarınızın bir köşesinde her daim yerleri baki kalan onlarca arkadaşla görüşmek, efsanevi bir olay.

Büyük buluşma idi adı. Sağ olun arkadaşlarım, hepiniz koşarak geldiniz, beni, bizi, diğerlerini görmek için, bir merhaba demek için kilometrelerce yolları kat ettiniz. Biz dünün çocukları yaşanmışlıkları unutmadık diye ilan ettiniz. Çok muhteşemsiniz hepiniz.

Bizler 1984 yılında Bolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesine başlayan, 87 yılında Mezun olan dostlarla Yıllar sonra buluşmak için hazırlık yaparken, bir baktık ki, tüm eski mezunlar toplanma kararı almış. Ne Güzel yapmışsınız, sizleri de görmek muhteşem ötesi bir şeydi. Çocuk olduk, gençliğe ilk adımlarımızı yaşadık hep beraber. Ya öğretmenlerimiz, harikuladeydiniz. Bizleri kırmadınız, bizi yalnız
bırakmadınız. Uzaklardan bizler için geldiniz. Nurgül öğretmenim sağolun,Ordu’dan geldiniz. Eftal hocam Aydın’dan, Gülden Hocam Ankara’dan, Yunus öğretmenim İstanbul’dan, Veli bey, Ahmet bey Bolu’dan katılımlarıyla o kadar duygulandırdınız ki bizleri. Tekrar ellerinizden öpüyorum. Abdullah Öğretmenim ise bizleri şaşırtınız,
bizden daha gençtiniz. Biz şarkılarınızı dinleyemedik ama bir dahaki sefere diyoruz.

Bu hatıraları eşlerimize aktarmak, çocukluk arkadaşlarımızı çocuklarımızla tanıştırmak, nerden nereye demek; kelime yok bunun için. Anlatılmıyor, duygusallığın en büyüğü bu. Bizlerin hatırlarına ortak olan eşlerimize, bu adam, bu kadın kim diye bakan ama içlerinde ki heyecanı hissettiğimiz çocuklarımıza, bizleri yalnız bırakmadıkları için teşekkürler.

Genç olmak, çocuk olmak güzel duygu, yaşadık doya, doya. Sarıldık sıkıca, dostum dedik, görüşelim tekrar dedik, yine yapalım bu buluşmayı diye sözleştik, itiraf edeyim böyle mükemmel sarılış beklemiyordum. Bir anne edasıyla kucakladınız bizi Nurgül Öğretmenim. Yavrusuyla ilgilenir gibi tek, tek ilgilendiniz bizlerle Gülden Öğretmenim.
 
Hangi arkadaşımı yazayım ki, hepiniz şaheserdiniz, hepiniz dostların en değerlisi idiniz. Kalpten kalbe giden ama görünmeyen yolları keşfettirdiniz bana ve eşime. Gönüllerden hiçbir zaman silinmeyecek adlar olduğunu öğrendik tekrar. Bu sendin. Bu bendim. Bu hepimizdik. Yıllar geri gelir mi diye düşünürüz ya, ah gençlik diyerek üzülürüz ya, hepsini unuttuk. Gençlik geldi çünkü, iki günde olsa, tekrar tahta sıralarda şakalaştık, aynı masada yine yemek yedik. Kol kola aynı caddeleri arşınladık.

Bu sefer gurbet elde değil, kendi memleketimizdeydik sanki, öksüz ve garip değil, canlarla beraberdik. Yaşattığınız tüm duygular için teşekkür ederim. Kucak dolusu sevgiler ailemden, sizlere ve ailelerinize.