Ali Baz'ın Yazısı: Okul Neyi Öğretir

Sizin Sesiniz

Haim Ginott şunları yazmıştı: “Bir toplama kampından sağ kurtulmuş bir insanım. Gözlerim, hiçbir insanın görmemesi gereken şeyleri gördü. Bilgili mühendisler tarafından yapılan gaz odaları. İyi eğitim görmüş doktorlar tarafından zehirlenen çocuklar. Eğitilmiş hemşireler tarafından öldürülen bebekler. Lise ve yüksekokul mezunları tarafından vurularak öldürülen kadınlar ve bebekler. Bu nedenle, öğrenim olgusuna kuşkuyla bakıyorum. Sizden tek dileğim şudur: Öğrencilerinize insan olmayı öğretin. Çabalarınız bilgili canavarlar, yetenekli ruh hastaları ya da eğitilmiş caniler yaratmamalı. Okuma yazma, tarih ve matematik, ancak öğrencilerimizin insan olmasını sağlarsa önem kazanırlar.” Evet, aynen Ginott’un söylediği gibi. “İnsan olmak.” Okul neyi öğretmeli sorusunun en iyi cevabı...

Bugün bilimsel çalışmalara baktığımızda eğitimin-okulların hangi işlevi yerine getirmesi gerektiği ve bireylere hangi özellikleri kazandırması gerektiği noktasında tüm dünyanın kabul ettiği bazı evrensel kriterler belirlenmiştir. Bunlar; Özgüven, Özgür düşünce, Kendine ve farklı kültürlere saygı, Kendini gerçekleştirme, Ulusal varlığı yüceltmedir. Yani okul neyi öğretmeli sorusunun cevabı olarak, insan olmak genel başlığı altında verilen beş madde öngörülmektedir. Şimdi, tam da bu açıdan bakarsak bizim okullarımız acaba bu sayılanların neresinde? Biz, toplum olarak baktığımızda kendine güveni olan insanlardan mı oluşuyoruz? Hayır… Özgür düşünceyi ve bu düşünceyi ifade edebilmeyi içimize sindirebilmiş miyiz? Hayır... Eh, zaten Türk’ün Türk’ten başka dostu da olmadığına göre, farklı kültürlere saygı bizim yanımızdan geçemez! Kendine saygı mı? O da ne?.. Peki biz bu toplumun fertleri olarak yaşamını, kendini gerçekleştirmeye adamış, kendine hedefler belirlemiş, kendini daima geliştiren ve yenileyen insanlar mıyız? Hayır… Gelelim en zevkli kısmına: “Ulusal varlığı yüceltme!” Kendilerinden başka dostu olmayan bizler(!) kendini, dolayısıyla ülkesini bu kadar çok seven bizler, acaba ülkesinin uluslararası arenadaki pozisyonunu yükseltmek için neler yapıyoruz? İnsanlığın ortak bahçeleri olan alanlarda dikili bir ağacımız var mı? Örneğim, bilimde, sanatta, teknolojide, sanayide, üretimde, sporda ya da hayatın herhangi bir alanında dünyaya kendimizi kabul ettirebilmiş miyiz? Bu alanların herhangi birinde dünyaya bir “artı değer” sunabilmiş miyiz? Hayır… Peki biz ortalama son 200 yıldır ne yapıyoruz??? Havanda su dövüyoruz! Dünyada her yıl yayımlanan İnsani Gelişim Endeksinde, Yunanistan’ın ortalama 60 basamak gerisindeyiz! Buna rağmen bizde bir övünme hastalığı hatta çılgınlığıdır gidiyor. Diniyle övünme, ırkıyla övünme, mezhebiyle övünme, sülalesiyle övünme, kariyeriyle övünme, eğitimiyle övünme, parasıyla övünme… Şark zihniyetinin zirvesi… Kendi kendimizi, kendimize övüyor, bunu alkışlıyor bir de bununla avunuyoruz… İnsan, trajikomik ve müşkülpesent bir duyguyla, tekrarlamadan edemiyor. “Ah şu çılgın Türkler!” Hülasa biz, dünyada genel kabul görmüş olan eğitsel kriterlerin hiç birinde kabul edilebilir bir noktada değiliz. Ya aklımızı başımıza toplar, gözümüzü açar ve dünyada neler olup bittiğine bakarız ya da “öküzle medeniyet treni arasındaki duygusal ilişkilere dair martavallar” yazmaya devam ederiz. Seçim bize kalmış! BİR SÖZ Tarih iki tür insan kaydetti: Tarihi yapanlar ve tarihin malzemeleri. Siz hangisi olacaksınız?

Hayatta ya tozu dumana katarsınız, ya da tozu dumanı yutarsınız… Kendi gelecekleri ile ilgili planları olmayanlar, başkalarının planlarına dahil olurlar. Amaçları olmayanlar amaçları olanlarındır. Çıkmazda olduğunuzu düşünüyorsanız, ya bir yol bulun, ya bir yol açın, ya da yoldan çekilin!Not okuyucu postasından gönderemedim acaba neden.

Gönderen: Ali Baz