Dr. Dursun Bostancı
Sakarya'dan Sesleniyorum
Pire Mehmet
Yayın:
Güncelleme:
Üniversite yıllarında takmışlar bu ismi.
Tıp Fakültesinde okurken, "Beni Mehmet diye sorsan bilmezlerdi,"
"Ama Pire Mehmet dediğinde herkes tanırdı" derdi.
Bu lakabından hiç gocunmaz,belki de severdi bile.
Takılan lakabın da gereğini yapar,hızlı konuşur ve çok hareketliydi zira.
Uzun bir meslek hayatı yaşamış,
Yurt dışında da görevde bulunmuş.
Oradaki sağlık sistemini de iyi bilirdi.
Uzun yıllar Sakarya'da olmamıza rağmen
Son üç yıldır yakından tanıdım kendisini.
Aynı klinikte birlikte çalıştık.
Mesleğini seven,meslektaşlarına değer veren biriydi.
Muhabbetlerimiz hep,
"Yahu biz neden daha önceden tanışmadık" cümlesiyle biterdi.
****
Hastalıklar doktora torpil geçmez.
Altı ay kadar önce klinikte rahatsızlandığını öğrendiğinde,
Üstelik kötü ve tedavisi çok da mümkün görünmeyen bu hastalıkta
Hiç yüzünü buruşturmadı,metanetle,tevekkül ile karşıladı.
Ama içinde ne fırtınalar kopmuştur kim bilir...
Rahatsızlığa yakalandıktan sonra yapılacak tek tedavi kemoterapiydi.
Uygulanan tedavi vücudunda ciddi olumsuzluklar yapsa da
Zaman zaman kliniğe gelirdi.Her görüşmemizde,
Ortamı yumuşatma niyetiyle,biraz da ,kendisine moral olur diye
Yaptığım soğuk,belki de gereksiz espirileri bile gülerek karşılardı.
Bahsettiğim kişi Op.Dr.Mehmet Sezgin'dir
Hani şu Kulak Burun Boğaz Mütehassısı.
Adapazarı'nın bir evladı.
Yakalandığı amansız hastalık,maalesef onu aramızdan aldı götürdü.
Ebediyete uğurladık Mehmet abimizi.
Dr. Hanefi Aliosmanoğlu ile de aynı klinikte çalıştık.
Hanefi bey şairdir aynı zamanda.
Bazen doktor odasına elinde yazdığı şiir defteri ile gelir
Odada oturan doktor arkadaşlara,
İçten,samimi ama bir emrivaki duygusallığı havasında;
"Kimse kalkmasın ! Şimdi size yazdığım şiirlerden okuyacağım" derdi.
Her kes de dikkatle dinlerdi şiirlerini.
En son da Fasl-ı Hazan şiirini okumuştu.
Hepimiz oradaydık. Rahmetli Mehmet abim de dahil.
Hanefi Aliosmanoğlu, corona yüzünden evde kalanlardan.
Telefon ettim.
Mehmet Abiyi kaybettik ve defnettik dedim.
Arkadaşıydı,dostuydu... Üzüldü elbette.
Şairlerin şiirleri evlatlarıdır diye bilirim.
İşte;
O evlatlarından birini verdi Mehmet Sezgin'e.
"Hani o son okuduğum şiir var ya" , dedi
"Bu şiirimi Mehmet Sezgin'e armağan ediyorum" diyerek cümlesini bitirdi.
Sesindeki o ozan duygusallığı ile de,
Şiirini telefonda bana,bir hata olmasın diye harf harf yazdırdı.
.
İşte o şiir:
Fasl-ı Hazan
Bu son fasıl,son dem bu,fasl-ı hazan ki mevsim
Vedalaş dostlarınla demekte sanki mevsim.
Son güzellikler belki,son mutlu an ki mevsim
Vedalaş dostlarınla demekte sanki mevsim.
Son gülüşü goncanın,son güzelliği gülün,
Sevgiliye son sitem,son şarkısı bülbülün
Ümidi kalmış aşkta,sevilen her gönülün
Vedalaş dostlarınla demekte sanki mevsim.
(Dr. Hanefi Aliosmanoğlu)
Vedalaşmalar her zaman zordur,kötüdür.
İster gurbet,ister ölüm.
Hatta insanın içini çok acıtır.
Nerede başladığı bilinen
Fakat nerede nasıl biteceği bilinemeyen şeydir hayat.
İnsanlık tarihiyle başlayan bu realite
Yine aynısıyla gerçekleşti Mehmet Sezgin'in de hayatında.
Bizim de hayatımızdaki bir kesitten bir Mehmet Sezgin geçti.
Bir Mehmet Sezgin geçti ayrıca Sakarya'nın yaşanmışlık kesitinden.
****
Güle güle Mehmet abi,
Güle güle Pire Mehmet...
Bir doktor olarak,
Bu dünyada çok insana şifa vermek için bir vesile oldun mutlaka.
Umuyorum,diliyorum ve inanıyorum ki
Bu şifa verdiğin canlar
O mahkeme-yi kübrada
Mutlaka seni bulacaklardır.
Rabbim sana mağfiret etsin, varsa günahlarını bağışlasın.
Ailen ve sevenlerine de sabırlar diliyorum.
#mehmet-sezgin
#dursun-bostanci
#pire-mehmet
