Mustafa Özbilge Dıngılım

Kâbus

Bu şehrin çocukları da uyanır kâbustan,
Karanlıkta kaybolmaz çünkü hiçbir el,
Çıkar avluya vazîfeli bir yürek,
Yakar çırayı, çeker suyu kuyudan.

İşte geçti her şey, geçecek,
Bir masal kadar yakındır şafak,
Masmavi gökyüzü, bahçede mor çiçek,
Kuşların kanatlarından süzülerek açacak.