Mustafa Özbilge Dıngılım

Atlar Ürktü

Atlar ürktü, kuşlar göçtü,
Dağıldı koyunlar,
Çoban gitti, kuşbaz yitti,
Kayboldu bahçıvan.
***
Babam gitti, amcam gitti,
Abim çıktı yola,
Defterimde tek bir yaprak,
Yazıyorum sana…
***
Deprem değil, yangın değil,
Afet değil kapımda.
Hayvan değil, kaya değil,
İnsan düştü çatıma.
***
Sular kesik, ışık sönük,
Karardı sokaklar,
Fenerimi yakıyorum,
Nerede insanlar?
***
Nerede, nerede,
Nerede, nerede,
Nerede, yıldızlar?
***
Nerede, nerede,
Nerede, insanlar?
***
Ezan sesi gökyüzünde
Şifrelendi bize.
Arkadaşlar haber verdi,
Haydi yürü izle!
***
Köyüm, dağım, yamacım,
Yolum, badem ağacım,
***
Kale oldu, duvar oldu,
Siper oldu cepheye,
Sırdaş oldu, kardeş oldu,
Yoldaş oldu mevzie.
***
Atlar girdi tavlaya,
Kuşlar döndü yuvaya,
Ağaçlar çiçeğe durdu,
Sürü girdi ağıla.
***
Baban gelecek,
Amcam gelecek,
Abim dönecek…