Turgut Çakır İnsanlık Güneşi

Anılar...Anılar...Anılar...2

Bugünlerde ölüm konuşulur hale geldi. Nedense bazıları birinin ölümüne seviniyor. Ölüme sevinenleri ilk kez gördüm. Ölen kişi kim olursa olsun o acıyı göremez. Acı çeker ama acıdan haberi bile olmaz. Bu dünyadan ayrılır. Gittiği yer neresi? Öteki dünya. Ölen kişi öteki dünyadan sevdiklerine mesaj gönderebilir mi? Nerdeee! Gitti gideli bir haber alınamayan bir yer orası.

Burası Muştur
Yolu yokuştur
Giden gelmiyor
Acep ne iştir

Bu dünyada sevilen insan ölünce daima aranır. Aah! annem yaşasaydı da yanımda olsaydı. Aah! babam yaşasaydı da yanımda olsaydı diyenlerimizin sayısı pek çoktur. İnsan sevdiklerini aramaz mı? Arar. Aramızda yaşayam Recep Yavuzer gitti. Halen onu konuşuruz zaman zaman. Onun iyi bir insan olduğunu söyleriz. Bazı hataları gözümüze çarpıyordu, ama bu kadarcık hata kadı kızında da olur. Hatasız kul olur mu? Olmaz. Ölenin ardından iyi şeyler konuşulur. Allah'ın rahmeti üzerine olsun.
Arkadaşım Avukat Meriç Bilginer'i aklıma gelince halen anıyorum. Ya TRT eski Genel Müdürü rahmetli Kerim Aydın Erdem unutuluru mu? Yine canım ağabeyim Halil Soyuer aklıma geldikçe onu anarım. İbni Sina Hastanesi'nin tam önüne gelmişken kendisini ziyaret etmek istedim. Görevliler içeri sokmadılar. O akşam ölüm haberi ulaştı. Bilseniz ne kadar üzüldüm, hiç olmazsa son kez göreebilseydim. Canım kardeşim Eski Et Balık Kurumu Genel Müdürü Ali Tekin Büyükutku şimdi nerelerde bilmiyorum. Eski Milletvekili Sayın Kemal Ataman'dan da bir haber yok. Kendisi ile CHP Gençlik Kollarında birlikte çalıştık. Akademide öğrenci iken tanıştığım sayın eski Anayasa Mahkemesi Başkanı şair ve yazar Yekta Güngör Özden'in yanılmıyorsam Türkiye Güneşi isimli bir yazısı okudum internette. Ben de İnsanlık Güneşi ile ilgilendiğim için mesaj çektim, herhalde eline ulaşmadı. Ya Türk-İş Hukuk Müşaviri sayın Ümit Teoman nerelerde? Kendisini CHP Gençlik Kollarında görevli iken tanıdım. Yanılmıyorsam CHP Genel Başkanı Sayın Deniz Baykal da o günlerde CHP Gençlik Kollarında idi. Belki Sayın Başkanımız unutmuş olabilir ama ben o güzel günleri unutamadım. Hele CHp Genel Sekreteri Sayın Rahmetli Kasım Gülek'i anmadan edemedim.
Anılar...Anılar...Anılar...
Ölen kişi haksız yere kul hakkı yemişse vay onun haline. Geride kalanlar hele hakkını helal etmemişse...Ben şahsen şimdiden Huzurevinde bazı kişilere hakkımı helal etmedim etmeyeceğim. İstediği kadar kapıma gelsin, yalvarsın diz çöksün, benden helallık istesin...Helallık alınca öteki dünyadaki azabından kurtulabilecek mi? Allah bilir. Böyle kişilere arka çıkanların durumu ne olacak? Onu da bilmem mümkün değil. "Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste." Onlar ettiklerini elbette çekecek. Belki biz görmeyeceğiz. Yaptıkları yanlarına kalacak mı sanıyorsunuz? Hiç kalmaaaz!... Dinimize göre büyük günahlar kavramı var. Bunları din görevlileri çok iyi bilir. Onlar huzurevine gelip de bize anlatsalar ne iyi olur. Son pişmanlık fayda etmez. Beni kara kara düşündüren, geride kalanlar...Uzaktan uzağa kulak kabartıp seyredenler...Namaz kılıp, Kur'an okuyup, oruç tutup da ardından insan haysiyet, şeref ve namusuyla oynayanlar... Unutmayın ki sıra sizlere de bizlere de gelecek. Öleceğiz. Sonra ne olacak? Sonrasını Allah bilir. Yalnızca toprağında kır çiçekleri bitecek o kadar. Bazen o çiçekler de yerini kuru otlara bırakabilir. Eğer bir insan ibadet-kalp-iman üçgeninden geçmişse pek sorun olmayabilir ya geçememişse...
Din görevlilerinden bir isteğim var. Benim ki kişisel istek. Bize Büyük Günahlar hakkında vaız verirler mi? Eğer verirlerse çok sevinirim. Hiç olmazsa ömrünün sonuna yaklaşmış bazı kişiler, pişman olurlar da ibadet-kalp-iman üçgeninden geçmek için çaba harcarlar.
Ölüm Allah'ın emri. Ancak, bilinmesi gereken bir öğe var. Nedir bilir misiniz? Kabir azabı.
Yakın zamanda bir bayan öldü. O bayana Ana demek daha doğru olur sanırım. Defnedildikten birkaç gün sonra ölüm nedenini fısıltı gazetesinden öğrendik. Benim söylemek istediğim şu: Niye gizliyorsunuz ölenleri... Ölüm Allah'ın emri. Söyleyin ki biz de üzerimize düşen görevi yapalım. Ne diyeyim bilmem ki!... Allah kimseyi kimsesiz bırakmasın. Ama o Anamızın günahlarını da inşallah Yüce Allah bağışlar.
Rahmetli Uğur Mumcu ölünce, Ankara sanki ayağa kalktı. Ben de onların arasındaydım. Kendisini tanır mıydım hayır. Yalnızca yazılarından tanırdım. Ama abisi Ceyhan Mumcu ile Akademide öğrenci iken tanışmıştım. Bir de Rahmetli Uğur Mumcu'nun eşi Sayın Milletvekili Güldal Mumcu'nun kardeşini tanırdım. O da eşimin okul arkadaşı idi. Bayanların günleri olur bilirsiniz. İşte o günlerde bizim evde toplanırlar eski günleri yadederlerdi. Ben o günlerde aralarında bulunamadım, ama arkadaşlık ilişkilerinin ne denli iyi ve güçlü olduğunu anladım.
Ya sizler?...Sizler mi? Yüzümüze gülersiniz, arkamızdan da dibi delik kuyuyu gösterirsiniz. Siz o kuyuya gitmeyecek misiniz? O kuyunun bir yüzü cennet bir yüzü de cehennem. Kur'an buyurur: "Şurası muhakkak ki, kim Rabbine günahkar olarak varırsa, cehennem sırf onun içindir. O ise orada ne ölür ne de yaşar!" Kur'an cennet için şöyle buyurur: "Takva sahiplerine vadolunan cennetin özelliği (şudur): Onun zemininden ırmaklar akar. Yemişleri ve gölgesi süreklidir. İşte bu (kötülüklerden) sakınanların (mutlu) sonudur. Kafirlerin sonu ise ateştir." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi emekli bayan öğretim üyelerinden biri ile birlikte yemek yerken cennet ve cehennemden söz açıldı. Değerli Hocamı aynı zamanda İlköğretim Okulları için yazmış olduğu Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi isimli kitabından da tanırdım. Yemek sırasında değerli Hocam bu dünyada da cennet cehennem var dedi. Doğru.
Bu dünyada bazı insanlar var ki ne ölür ne yaşar. Dileğim o ki ne ölür ne yaşar insanlardan olmayalım.
Anılar...Anılar...Anılar...