Emel ÇETİN Yaremel

Söz vermiştim!

Ayak basmayacaktım
Yüz sürmeyecektim
Göz süzmeyecektim

Dahası;
Kararlıydım bu defa
Ne seni ne kendimi;
Ne de, İzmir'i üzmeyecektim...

Beş yıl sonunda,
Beş yol ağzında,
Beş yüz parça yap bozun
Son bağ bozumuydun..

Sensiz yapamadığımda

Anladım.
Sonra durdum
Bekledim
Geldin

Bir kadehin esiri oldu seviliğim
Sonra gözlerinde çıka geldi
İzmir'in arka kapılarından birinden

Belki de, bu oyunu sende sevdin...
Har kırmızısı karanfil vardı
Ellerimin sana arzulu bir yerinde
Sol omzumda yılların yorgunluğu
Dizlerimde titriyordu hala
Seyirtmeden yana sola
İzlerinde yitmeyen
Aslı yitik bir aşkın vurgunluğu...

Söz vermiştim...,
Hiçbir paye sunmayacaktım
Sözden anlamazlığıma!
Ki sözü yok sanıyordum can
Eski bir közdü
Ellerimi tenden ağrı acıtan...
Ellerinle sevişmeyecektim...
Biz yola düşecektik...
Yollar geçecekti yanı başımızdan
Peşlerine düşüp yol olacaktım...

Durmayacaktım
Gözlerine direnecektim
Dursam
Nereden baksan
Bir beş yıl daha...

İzmir şahidim,
Ezber yapmıştım aynalarında,
Susmak, susamak yoktu,
Bağlardan bahsedecektim
Sonra Ferhat' tan dağlardan

Ah can!
Aynadan öpmeyecektin gözlerimi...
Söz vermiştin...
Söz vermiştim...