Turgut Çakır İnsanlık Güneşi

İkinci Bahar

Yıllar önce, ben yaşlıyken
Can gözlümü sevdim
İkinci bahar yaşıyorduk
Birbirini seven iki sevgiliydik
Sonbahar yaprakları uçuşurken
Gözlerim gözlerindeydi
İkinci bahar yaşıyorduk
Dünya güzeline aşıktım
Sarı yapraklar dolanırken
Aklım hep ondaydı,
Çılgın bulutlar üstümde
Hiç umrumda değil 
Zaten dışlanmışım ben
Her gün, aşk kavgası yapıyor
Her gece aşık oluyorduk
Kim ne derse desin
Kim kıskanırsa kıskansın
Kimse vazgeçiremez beni
Aşkımdan
Kimse beni çıkaramaz evimden
Çılgınca dans ediyorum
Masal perisiyle
Rüya gibi geçiverdi
Masal perisiyle aşkım
Ansızın ayrıldığımız zaman
Yerde sarı yapraklar üzgün
Bana bakıyordu
İkinci baharın gözleri yaşlı
Yanağından usulca inen yağmur
Beni üşütmesine rağmen
Çılgınca seviyordum
İkinci bahar yaşıyorduk
Dünya güzeline aşıktım
Sarı yapraklar dolanırken
Aklım hep ondaydı
Nerdeyse aklımı kaçıracaktım
Zaten yaşlı diye dışlanmışım
İkinci bahar aşkına yanmışım
Aklımı kaçırmanın ne önemi var
Sonbahar yağmuru altında
Aşkı konuşmanın ne önemi var
Ne önemi var ikinci baharın
Zaten dışlanmışım ben