Abdurrahman ZEYNAL Kalem

Özlem Duymaktayım

Diyeceksiniz ki neye,

Çocukluğuma, saflığa, ümide duymaktayım,

Annem ve babam sağ olsalardı onlara sırtımı yaslanmak için,

Köyüme, mahalleme, dedelerime, ninelerime özlem duymaktayım,

Şehrime, ülkeme ve ülkemin insanlarının bir ve beraber olmalarına özlem duymaktayım...

Özlem duymaktayım...

Ülkeyi yönetenlerin adalet dağıtmalarına,

Ülke kaynaklarını kullanılıp, üretip adil dağıtmalarına,

Sabah evden çıkan insanların akşam evlerine kazandıkları helal parayla yiyecek götürmelerine,

Türkiye'nin bölgesinde komşularıyla barışık, sorunsuz, kavgasız olmasına...

Özlem duymaktayım...

Okula giden öğretmenin ilim ve irfan öğretmesine, 

Günahsız olarak okula gönderilen kız ve erkek çocukların beyinlerinde sadece öğrenme aşkı, vatan ve millet sevdası bulunmasına,

Laboratuarlar da sabahlayan bilim adamlarımızın olmasına,

Okulların, camilerin ve kışlaların siyasetten uzak tutulmasına,

İşin ehline verilmesine, adamların kayrılmamasına, kazançların helal olmasına, 

Özlem duymaktayım...

Türkiye'nin bir barış adası olmasına,

Fabrikalarında dünyanın en teknolojik ürünlerin üretilmesine,

Bilim insanlarının dünyanın her tarafında saygın olmalarına,

Yönetenlerin dünyada saygı görmesine, bölgesinde sözü dinlenir olmasına,

Ülkemin kadir, sözü dinlenir, insanların imrendiği bir ülke olmasına,

O kadar hasretim ki...

Diyeceksiniz ki niye?Bennam işte ele... 

Çünkü bunlara özlem duymaktayım da ondan..