İzzettin KÖMÜRCÜ Dıngıldak Masa

Ramazan Geldi Hoş Geldi…

Bektaşi’ye sormuşlar.

—Ramazanla nasılsın?

Cevap vermiş Bektaşi

--- Pekiyiyiz erenler, ne fakir mübareği incitiyorum, ne de o fakire dokunuyor.

Ramazan ayının tüm güzelliklerini yaşamayı umut ederken ne yazık ki corona tedbirleri nedeniyle bu sene de Ramazan ayının birçok güzelliğinden mahrum kalmak durumundayız.

Ama bu günleri atlatacağız inşallah.

Eski Ramazanları hatırlıyorum... İftar vaktine yakın çarşıda fırınına gidip pide alırdık. Fırında pide almak için kuyruğa girdiğimde açlığımda, susuzluğumda aklıma bile gelmezdi. İftarın o insanın içine tarifi zor mutluluğunu masa başlarında nefsimizin ne kadar da aç olduğunu ve bu açlığını terbiye ettiğimizi görmeyi çok bildim. Ezan sesinin kendisini bekleyebilmeyi, normal aylarda okunan akşam ezanı ile ramazanda okunanın bağlayıcılığını görmenin üzüntüsünün yeni yeni farkındayım. İnsanlar akşam ezanına normal aylarda öylesine bakıyor, dinliyor.

Ya ramazanda?

Eski ramazanlarda iftar sofraları vardı. İftar sonrası içilen çay kahve sonrasında teravih…

Küçük yaşlarımda dedemin beni teravih namazına götürdüğü camiler aklımdan çıkmaz. Camide sağa sola bakınır dururdum. Hisar Camiinde kıldığımız teravih namazlarını da hiç unutmam. Aşağı camii imamı motorlu Ali Hoca (Ali Özkatran) otuz üç rekât namazı 15 dakikaya sığdırıverirdi. Ramazan ayının 27.gecesinde Yunuspaşa camiin de Hz Muhammet (S.A.V) efendimizin Sakal-ı Şerifi ziyarete açılırdı. Camii tıklım tıklım olurdu. Balkonlar da elbette.

Ramazan ayının en güzel taraflarından biride sahura kalmaktır. Her mahalleden geçen ramazan davulcusu sahur saatini hatırlatmak için güçlü bir şekilde vururlardı davula. Şakir Mehmet Amca (Mehmet Giden), Garip Osman Amca (Osman Altıntaş)

Satali Halil (Halil Özdemir) maniler döktürmeyi de ihmal etmezlerdi.

Özlüyoruz….Önceki ramazanları özlüyoruz.

En büyük duamız

“Rabbim bizi Covid-19 belasından kurtarsın. Nice sağlıklı ve huzurlu ramazanlara kavuştursun”

Değerli okurlar, yazımızın son bölümünde geçen hafta “Ne zaman Yunuspaşa camii önünden geçsem içim sızlıyor!” başlıklı yazıma değineceğim. Halk arasında “Kurşunlu Camii” olarak bilinen tarihi camiinin kurşunlarının dökülmeye başlamasına değinmiştim. Okuyan herkesten büyük destek gördüm. Yunuspaşa camii Taraklı’nın, Sakarya’nın simgesi ise Sayın milletvekillerimiz, Sayın Vali’miz, Sayın Büyükşehir Belediye Başkanımız konuyu ihmal etmemeli.

Yazımı Taraklı’da eskiden ramazanlarda sahur vakti söylenen Anadolu’da az rastlanan “Temcit” geleneğinden bir bölüm ile sonlandırmak istiyorum

“Tespihleri yeşil taştan

Haber gönder uçan kuştan

Ya Allah, ya Allah, ya Allah

Yar elbete elbete

Şeker koydum şerbete

Bu dünya böyle gitsin

Kavuşuruz cennette

Hey bulutlar bulutlar

Meyve vermiyor dutlar

Ayda yılda bir selam

Kesilmesin umutlar

Haftaya tekrar görüşmek üzere hoşçakalın.