M. Ali ÇINAR Onuncu Köy

Rant Kavgası

Bak sen hele, en yakınına bile sahip çıkamayanlar başkalarına yardım edeceklermiş. Gerçekten kaldı mı dersiniz öyle kişiler. Laf cambazlığı günümüzde itibar görmeye devam ediyor. En yakınlarından bile darbe yiyen insanlar nasıl oluyor da bir anda başkalarının yardım edeceğine inanıveriyorlar. Güldürmeyin adamı. Uyanıklar temiz insanları yıllardır hep böyle kandırdılar. Bıkmadan usanmadan dil döküp ellerini ceplerimizden hiç çıkarmadılar.

Değerli dostlarım,

Tabiî ki ortak değerlerimiz olacak. Ortak çıkarlarımızda, ancak birbirimize kayış atmadan… En yakın dostlarımızı kırmadan hırpalamadan… Başkalarına faydalı olamıyor isek, hiç olmazsa zararımız dokunmasın. Bu da bir güzelliktir. İnsan hak ve hürriyetlerini en geniş bir biçimde uygulayarak, baskıcı ve despotçu yapıları kırarak, mazlum ve masum insanımıza sahip çıkarak tekrar güven kazanmak durumundayız. Aksi halde dengeler bozulur ve toplumu huzura götüren yollar tıkanır, güven ortamı kalmaz. Böylece Milletler ayakta durabilme olanağını kaybederler.

Değerli okuyucularım,

Bu gün adalete, hürriyete, eşitliğe ve kardeşliğe güven duygusu azalmış ise bunun sebebi bu kavramların yetersizliğinden değil, bu kelimeler yanlışlara kurban edilmesindendir. Ayarı kaçan kantar, gün gelir senide tartar. Bu böyle bilinmeli ve mutlaka adaletle hükmedilmelidir. Ahlaken tarafgirliğin bir sorumluluğu olmayabilir ama hukuken tutulacak taraf terazinin bozulmasına vesile olur.

Evet değerli dostlar.

Hırslarımızı kanaate dönüştürürsek, birçok şey kendiliğinden çözüme kavuşur. Dünya nimetleri dünyada insanlara yeterde artarda, ancak gözü doymayan, aklını servetle bozmuş kişilerin kuracağı bir hayat sisteminde çoğunluğun huzur bulması olanaksızdır. Akıl vermekle huzur bulamazsınız. Huzur paylaşımda. Huzur adaletli bölüşümde… Huzur emeğinin karşılığı olarak elde ettiğin helal kazançtadır. Bir tarafta trilyonluk köşkler, bir tarafta çadırda yaşayanlar. Bir tarafta yatlar katlar öbür yanda sokakta kalanlar. Bir tarafta pabuç gibi köfteler yutulurken kuru ekmeğe muhtaç olanlar. Bu mu adalet… Bu mu paylaşım… Lafa geldi mi hepimiz bu dünyanın çocuklarıyız. Paylaşıma geldi mi, kantarın topuzu kendinden yana. Gel de huzur ara şimdi.

Sonuç olarak diyebiliriz ki, çalışmadan kazananlar var oldukça, hak etmediği mala kondukça, kendini sorgulamadıkça, haram helal ver Allah’ım, asi kulun yer Allah’ım diyerek ömür tüketenler iki cihanda da gerçek huzuru bulamayacaklardır. Villada oturan adam sokakta yatan adamın derdiyle dertlenmiyor ise, gözü dönmüş, beyni sulanmış, nefsinin esiri olarak canlı kalmayı hayat sürmek olarak kabul ediyorsa, haksız kazançla biriktirdiklerini elinde tutma telaşına düşmüş ise, kendi kendine verebileceği cezanın en kalitelisini yaşıyor demektir. Gönül zenginliğini kaybetmiş servet sahipleri saraylarda da olsa bahtiyar olamazlar. İnsanın mutluluğu ancak insanlara yardım edilmekle tadılır. Bunun gayrisi sadece lafta kalır.

Kalın sağlıcakla değerli okuyucularım.