Mustafa Özbilge
Dıngılım
Tılfındır'dan Hisar'a Savruk Bir Bakış
Şehirle yakınlık kurmak, şehre rengini veren tüm tonları keşfetmek çabasında olan ben; ceplerime doldurduğum renklere yenilerini eklemek heyecanıyla şehrin hâkim tepesi olan Tılfındır Tepesi’ne tırmanıyorum.
Umuyorum ki şehir; sokak aralarında, konaklarında, geniş avlularında, han, hamam, kahvehane, çarşı, aşevi, camii, taziye evlerinde, düğün meydanlarında ve insanlarında sunduğu cömertliği; yukarıdan, bu şehri her cephesiyle görebilen ulu bir mekânından daha ziyade sunacaktır bana.
Tılfındır Tepesi, parka dönüştürülmüş bire tepedir. Fıskiyeli havuzların, çimenliklerin, basamak basamak döşenmiş taşların bulunduğu, Urfa’da görmeye pek de alışık olmadığımız ağaçların arasında ender bir tepe.
Halife Ömer devrinde, İyad b. Ganm komutasındaki İslam Ordusu, hicri 18 (639) yılı ramazan ayında Urfa’yı fethederek, bu tepede iftarlarını açmışlar ve bu alana “iftar tepesi” anlamına gelen “Tell fıtr” ismini münasip görmüşler. Sonrasında bu kelime, Urfalıların ağzında, tell-fıtır/ tıll-fıtır/ tılfındır şekline dönüşmüş olsa gerek.
Osmanlı devletinde ve sonrasında ramazan ayını, buradan atılan iftar topuyla karşılarmış şehir halkı.
Urfa, İstiklal Harbi zamanında, tepeyi işgal eden Fransız kuvvetleri tarafından çarpışma boyunca buradan ateş altında tutulmuş. Bugünse bambaşka bir işgalle karşı karşıya Tılfındır Tepesi. Neredeyse parkın üzerine kadar uzanmış gecekondular, sunulabilecek eşsiz manzarayı, yapı işgalinin arasından seyretmeye zorluyor bizi.
Yine de tüm cihetlerden karşıma serilmiş bir Acem halısı gibi nakış nakış işlenmiş şehri, inatla ihata etmeye çabalıyor gözlerim. Havadan mı nazarımdan mı olduğu anlaşılmaz garip bir duman çizgi çizgi boğuyor her yeri.
Yukarıdan savruk gözlerle kendisini temaşa edenlere hiçbir gizini açmayacağını, saklı güzelliklerin kolay keşfedilemeyeceğini solgun siluetinden ima ediyorken şehir; bu hâl, Hisar’ın eteklerinden birçok defa seyre daldığım beldemi hatırlattı. Ruhum, bütün tahassüsünü orucun sırtına yükleyerek yol aldı.
