M. Ali ÇINAR Onuncu Köy

Yaşarken Kıymet Bilmek

Nedendir bilinmez, sağlığında nice ehli hünerler hep dışlanmış ve horlanmıştır. Emanetler ehil ellere teslim edilememesinin neticesinde gelişimlere ve değişimlere engel olunmuştur. Ehil olanlara sahip çıkanlarda horlanmış ve ya yuhalanmıştır. Demek ki, güzellikleri ortaya koymak ve paylaşmak isteyenlerle sadece kendi çıkarları için mücadele edenler arasında amansız bir kavganın süregeldiği hepimizce malumdur. Yeryüzündeki güzellikleri yaşayan tüm insanlıkla paylaşmak isteyenlerle, menfaatinin esiri olmuş kendi çıkarları doğrultusunda dünyaya yön vermeye çalışanlar arasındaki kavga hiç bitmemiştir. Bu kavga dünya ömrünü tamamlayıncaya kadar da devam edecektir. Menfaat çatışmaları bazen çıkarcıların kendi aralarında da sık sık görülür. Ortak menfaatlerinde birleşmiş görünürler. Kavganın adı belli aslında… Menfaat çeteleri kendi aralarında bu savaşı sürdürürken onlar için asıl tehlike sömürülen insanların yanında yer alan, onları aydınlatmaya çalışanlar çıkarcıların hiç işine gelmez. Çünkü kendi çıkarları için kurmuş oldukları dengelerin bozulmasını da istemezler. Yaptıklarıyla söyledikleri arasındaki fark aslında apaçıktır. Onun için insanlığın bilinçlenmesinden korkarlar. İnsanlığın bilinçlenmesinden korktukları için de bilinçlendiren insanları da kendileri için en büyük tehlike görürler. Karalama kampanyalarını tek çıkar yol olarak seçerler. Atmadıkları çamur kalmaz. Yapışmasa da izi kalır düşüncesiyle iftiraların en kötüsünü yakıştırmaya çalışırlar.

Peki, niçin yaparlar bunları. Yaşarken kötüledikleri şahsiyetleri, öldükten sonra da iyiliklerinden söz ederler. Bu bile onlar için bir çıkar yoludur. Yaşarken kıymetini bilemediğimiz değerleri, öldükten sonra meth etmeye çalışmamız bir çelişki değimlidir? İnsan kolay yetişmiyor. Kaç değeri böylece kaybettik. Yaşarken suçladık çamur attık. Güzelliklerini insanlığa sunmasına engel olduk. Halkın yararlanmasından korktuk. Nedir bu akıl almaz düşmanlık. Üç kuruşluk menfaatlerimize esir düşürüldük. Koskoca değerleri neden kaybedince anladık. Hala aynı oyunların yaşandığını niçin fark edemiyoruz. Sağlamla çürüğü ayırmada neden yanılgı içindeyiz. Bu körlükten nasıl kurtulabiliriz acaba?

Sonuç kendimizi bile düşünemediğimiz şu kısacık dünya hayatımızda biraz daha vicdanın terazisini kullanabilsek. Kim kimin dümen suyunda fark edebilsek… Kim kimin değirmenine su taşıyor bir görebilsek. Aslında her şey açık oynanıyor artık. Aklımızı kiraya vermeden yaşamak insan için vaz geçilmez bir değer olduğunun bilincine varalım. Yaldızlı sözlerin arkasında gizlenmiş kirli düşüncelere alet olmayalım. Vicdanın terazisini idrakimize sunalım. Son pişmanlık fayda vermediğini hepimiz biliyoruz. Geç alınan tedbir de tedbir değildir. Karanlığın korkusu aydınlıktır. Karanlık işlerin korkusu da akıldır, İlimdir, İrfandır. Yolumuz aydınlık ilim ve irfan olsun. Boş yere canlar yanmasın. Hak ve hakikat hâkim olsun. İlim ve irfan ordusunu da Allah muvaffak etsin. Tüm insanlık zulümden kurtulması temennisiyle…