Mustafa Özbilge
Dıngılım
Turunç ve Çocuk
Renkleri, harfleri, günleri, mevsimleri karıştırmıyorum mesela; fakat kitaplara bakarken pazarda, kendimi köy tavuklarını severken buluyorum. Veyahut parayı uzatırken, tezgahın arkasında ağlayan kadını fark ediyorum, bu da her şeyden daha çok meşgul ediyor beni.
Alçak bir duvara çıkıp ağaçtan turunç koparıyorum. Turunç elimde şiire dönüşüyor, ağzımda kekre bir tada:
Yayın:
Güncelleme:
Çocuk ve Turunç
-Kokunu avuçlarımda
Mayhoş bir tat olarak taşıtan
Turunç!
Seninle geçti tüm günüm.
Bundan ne kadar memnunum.
***
-Çiçekler, zeytin ağaçları, deniz...
Dolaştık günübirlik.
Güneşin neşesi,
Rüzgârın eğlencesi olan
Çocuk!
Seninle geçti bu ömrüm.
Bundan ben de memnunum.
***
-Ömür, ne olsa gerek Turunç?
***
-Bulutların arasından eğilen
Renkli, kanatlı
Tutulmaz bir kuş-ak
Ki bağlı
Doru atların çektiği rüya çeşmesine.
...
#
