Faruk Serkan YILMAZ
Beşinci Mevsim
Can Havli
Donakaldı bakışlarım!
Göz kaslarımın çalışabilmesi için bu kadar büyük bir enerjiye gerek var mıydı: Bakamıyorum! Ve öyle güç ki gözümü ayırmak: Kendimi bakmaktan alamıyorum. Bakmamaya da, bakmaya da gücüm yetmiyor! Görüyorum ki göremiyorum:
Göremediğimi görüyorum!
Öz-lemişim…
***
Böylesine güç müydü yürümek? Gerektirir miydi kudret?
Küçücükken bile yumuşacık kaslarım vardı bacaklarımda adım attıracak kadar. Şimdi korkmaz mıyım yürüyememekten? Yürümekten de korkarım; yakınından gitmekten…
Gülerekten aç hadi kollarını ve gözlerini kapa:
-Geldi mi, geldi mi… diye diye yürümeyi öğret bana. Yürüyüp gitsem de kalmayı öğret.
Giderek gelmenin kuvvetini bulayım.
***
Başkasına sustuğumu sana anlatmaya kudretim yok aslında. Ve sana anlattığımı başkasına susmaya tâkâtim yok! Bende güç yok!
Mânâ karnımda, karnımdaki ağzımda.
Bir dilemma…
Sustum sustum söyledim, utandım eyvah!
Lâ Havle Velâ Kuvvete İllâ -ki- Billâh…
