M. Ali ÇINAR Onuncu Köy

Mahalleli Olduk Kurtulduk(!)

Yıl 2014; artık mahalle oluyoruz. Evet, mahalle demek daha sıcak daha sevecen ve insana yakınlık hissi veren güzel bir duygu... Umutlar yeşerecek, gönüller şenlenecek, Her şey güzel olacaktı. Büyük şehirle iç içe olacaktık. Başkanımız mahalleleri gezecek ve sorunlarımızı dinleyecekti. Hepimiz umut içinde bekledik. Ne kadar mı tam tamına beş yıl. Ses var görüntü yok. Tüm mahalleler aynı. Aynı kaderi yaşadılar. Bayramdan bayram a bayram kutlama pankartlarını gördük çarşılarda tepemize asılı. Bize çok bile aslında. Ne gereği var ki gelip hal hatır sormaya. Her kesin keyfi yerinde. Dert yok derman yok… Yakışır bizlere…

Ardından elimizde olan cami tarlalarından kurtulduk. Ekme biçme derdi kalmadı. Doğal olarak çıkan sularımıza saat bağlanıp içtiğimiz suların parasını tıkır tıkır ödüyoruz. Ne güzel değimli? Mahalle olmak mahalleli olmak kolay mı kardeşim. Yiğitçe mertçe söyleyelim kolay mı? Tam tamına beş yıl diyorum, beş yıl gitti ömrümüz. Dahası var, ektiğin ekemediğin tarlaların oturduğun ya da oturmadığın evlerin, arsalarının ve bahçelerinin emlak vergileri 2019 da ellerinizden öper. Ne ala, ne ala… Gönlünüz hoş olsun. Neşeniz bol olsun. Çok yakında bu mahallede… Dört gözle bekliyoruz.

2019 da yeni vaatlerle gelecekler. Bekleyin, alkışlayın, hoş karşılamaya devam edin. Ne diyelim bize bu yakışır. Şimdiden hayırlı olsun dileklerimle. Sağlıcakla kalın çok çalışın… Umut içinde yaşayın...

Umut beşerin ekmeği derler, yemekle tükenmez… Ye memo ye…