Mustafa Özbilge Dıngılım

Üçyüzaltmış Derece Halk

Cellat, mağdur oldu yine,
Kan sıçradı siyah eldivenine,
Kıyafetleri kılıç gibi keskin,
Botları parlak, deriden,
Hayvanın postu da faydalı,
İnsanın zararlı dirisinden.

Neden üniforma giymez bunlar?
Bilsek ya!
Düşmanımız nerede?
Her köşede bir şüphe,
Her solukta bir evham,
Kalmadı yıkılmamış,
Yakılmamış bir hane…

Birbirine çapraz silahlar,
Aksi sedâlar, karabasan…
Sırtımı kime dayasam?
Nasıl tanınacak şimdi?
Üçyüzaltmış derece halk,
Teyakkuzda bir açı,
Üçyüzaltmış derece düşman,
Kör eder insanı,
Öyleyse hep birden:
Koşun!
Çocuklar dâhil...